Louboutins, €1.000.000, zonnebrillen & golddiggers

Lieve iedereen,

Hierbij schrijf ik mijn eerste blog vanuit Madrid! Wat een stad, wat een gebouwen, wat een schoonheid, wat een hitte en wat een mensen! Het begon allemaal op afgelopen donderdag, toen ik samen met mijn ouders afreisde naar Spanje. We werden direct verwelkomd door een muur van hitte. Het is hier namelijk de afgelopen week rond de 35 graden geweest en men verwacht dat dat nog best even kan voortduren.. We hebben de drie dagen voor ik begon met stage lopen zeer goed benut, we hebben het centrum zowel lopend als met de metro en bus doorkruist en daarbij alles bewonderd. Zoals ik al zei, wat een stad! Ik wist te weinig van Madrid dus ik ben meerdere malen overdonderd door de groot(s)heid van deze stad. Het rijke verleden van Madrid wordt getoond via de versiering op elk randje en hoekje van ieder gebouw, door de prachtig ingerichte parken, het reusachtige witte paleis, de verschillende pleinen en alle grote straten. De drie dagen die we hadden waren niet genoeg om alles te zien, dus ik weet dat ik de komende tijden nog wel even zoet ben met ontdekken.

Via internet had ik de organisatie Erasmusflat gevonden, een organisatie die kamers verhuurt in Madrid aan studenten van over de hele wereld. Ik koos een kamer in Calle Arenal, een van de grootste winkelstraten in het hartje van Madrid en daarnaast maar 10 minuten lopen van het Westin Palace hotel waar ik werk. Helaas was deze kamer pas beschikbaar op 1 september en had ik nog een overnachtingplaats nodig voor zondag 31 augustus. Gelukkig bood Erasmusflat me een kamer aan voor een nachtje op het Plaza de Oriente, het plein dat direct aan het paleis grenst. Geen verkeerde keuze dus! Helaas had deze kamer geen aircondition ten opzichte van het hotel waar ik de voorgaande nachten was verbleven, dus veel geslapen had ik niet.. Ik hoopte dat het ’s nachts zou afkoelen, maar dat deed het maar tot 25 graden.

Vervolgens begon op maandagochtend om negen uur mijn eerste dag in het Westin Palace. Ik kwam er moe en zenuwachtig aan. Samen met een ander meisje van de Hotelschool, Lonneke, werd ik verwelkomd in het hotel. Het hotel is reusachtig groot en super luxe (5 sterren*****). Er werd werkkleding voor ons op maat genaaid, we werden kort voorgesteld aan alle leidinggevenden tijdens hun briefing, en we begonnen beide in de Front Office in plaats van dat ik in de Housekeeping zou beginnen zoals van tevoren aangekondigd. Vervolgens werd ik in mijn nieuwe lange broek, shirt en jasje (warm!!) toegekend aan Ernesto, de hoofdconciërge. Ik ben nu dus een conciërge-trainee. Dat houdt niet in dat ik de gangen moet schrobben. De conciërge afdeling beantwoordt alle vragen van de gasten en willigt al hun verzoeken in. Ze wijzen de weg naar dure winkels, boeken diners voor hen in de meest luxe restaurants, huren privé auto’s, tripjes naar steden, taxi’s van en naar het vliegveld, zorgen dat alle bagage terecht komt waar het moet, en zoals de concierges het zelf zeggen: “we’re helping the guests to have fun.” Sounds good to me.

En daar stond ik dan, het nieuwe Nederlandse meisje dat bijna geen Spaans kan (wat heb ik het afgelopen jaar in de Spaanse lessen gedaan?). Het vervelende is namelijk dat je voor alles wat ik hierboven noemde als taken telefoontjes moet plegen. En die zijn alleen in het Spaans te plegen… Gisteren heb ik dus vooral toegekeken hoe Aítor en Ricardo het werk deden. Verder heb ik praatjes gemaakt met een paar Nederlandse gasten en zoveel mogelijk geprobeerd om de Engelse mensen verder te helpen. Ik voelde me wel behoorlijk hulpeloos..

Het leukste vind ik de gasten bekijken. Wat een andere wereld is het zeg!! De titel van mijn blog slaat dan ook op het volgende:

Vandaag hadden we bijvoorbeeld een belachelijk rijke gast die net met zijn privet-jet aan was gekomen op het vliegveld. Hij vroeg ons om een paar blaadjes uit te printen die hij zou ondertekenen en vervolgens weer zou inscannen. Deze blaadjes waren stuk voor stuk transacties die hij zou doen naar China. Transacties van 1 miljoen euro per stuk.

Ook hadden we een gast die elke dag kwam vragen wat het adres ook alweer was van de Louboutin winkel (super mooie en belachelijke dure schoenen voor de mensen die het niet weten :P) , want hij had elke dag een andere driver die het adres nog niet wist. Tevens dragen alle mensen hun zonnebril binnen. Dat is normaal als je rijk bent, anders hoor je er niet bij.

Verder hadden we nog een woedende gast, Mr. Martino, die per taxi van het vliegveld naar het hotel had moeten komen, omdat de Mercedes S class die we hadden gestuurd te klein was voor hem, zijn vrouw en hun 6 reusachtige koffers (voor 4 dagen), per taxi!!! Hoe durfden we!! Nadat zijn kamer was geüpgrade naar een suite (a 2000 euro per nacht) had hij minder te klagen en begon hij met 50 dollar briefjes fooi rond te strooien.

Tot slot kwamen er een paar dames met korte rokjes, doorschijnende shirtjes, zonder bh, op hoge hakken binnen en vroegen op een niet al te aardige manier: “¿dónde está el bar?”. Aítor zei dat ze kwamen vissen. Eerst had ik het niet door, maar daarna legde hij uit dat dit soort type dames daar weleens komt om een rijke man aan de haak te slaan.. Ook dat hoort erbij.

Haha, voor mij klinkt het allemaal als een film. Het is heel leuk om de mensen te zien, maar het voelt zo onwerkelijk. Ik hoop dat mijn Spaans snel verbetert, zodat ik ook eindelijk mensen goed te woord kan staan en mezelf nuttig kan maken. Verder ben ik nu naar mijn uiteindelijke kamer verhuisd, in een flat met 10 personen. Tot nu toe zitten nog niet alle kamers vol, maar de mensen die ik heb ontmoet zijn super aardig! Vooral Hayley, een Australisch meisje is heel chill. Ik ontmoette haar gisteren en we zijn daarna met haar vrienden uit eten gegaan. Ik zie toekomstige party-buddies :D
Voor zover mijn eerste blog! Volgende keer volgt meer! !

Muchos besos!

Irene

p.s. foto's volgen! Ik had nog geen zin om ze te uploaden :p